જોઈએ એમાં પ્રભાવ લોહીનો જરા
માત્ર અકસ્માતથી ગઝલ બનતી નથી
બાબુલ
એક યાદગાર ગઝલનું બનવું એ એ કોઈ અકસ્માત નથી. એમાં કવિનું અવલોકન, કવિનો માંહ્યલો જીવ ધબકતો હોય છે. એના પ્રત્યેક શેરમાં ઉછળતા લોહીનો આવેશ હોય છે, અંત્યાનુપ્રાસથી જન્મેલા પ્રત્યેક લયમાં સંવેદના ઢળેલી હોય છે શાયર એમની આ ગઝલના ચોથા શેરમાં કહે છે એમ કદાચ કવિઓ પણ એમની કલાનું મૂલ્યાંકન ક્યારેક ઓછું તો નથી આણતા ને?
कैसे कैसे जाबियों से रौशनी डाली गयी
दोस्तों से बात कह कर हम तो पछताए बहोत
अब मेरे घर से कोई दीवार उठती ही नहीं
थे इसी बस्ती में कल तक मेरे हमसाये बहोत
रफ्ता रफ्ता बेलिबासी अपनी आदत बन गयी
अजनबी माहौल में पहले तो शर्माए बहोत
खुद सपेरे को भी अपने फन का अंदाज़ा न था
बीन की आवाज़ से कुछ नाग लहराए बहोत
आंधियो से जो बचे थे वो मुसाफिर खा गए
इस घनेरे पेड़ पर फल तो "बशीर" आये बहोतI
जाबियों से = ખૂણાથી, તરફથી, દૃષ્ટિકોણ થી
रफ्ता रफ्ता = ધીમે ધીમે
बेलिबासी = નિર્વસ્ત્રતા
माहौल = વાતાવરણ
फन = કળા, આવડત
સૌજન્ય - સ ઈદ પઠાણ ( યુ એસ એ )
Wah Dost !! Shukriya !!
જવાબ આપોકાઢી નાખોPS: Will it not make sense if first two words are “jaise jaise” ?
Nitin Shukla
16/1/2010
વાહ..... તમે એક નવો કાફિયો વાપરી અધૂરી ગઝલ પૂરી કરી.
જવાબ આપોકાઢી નાખોखुद सपेरे को भी अपने फन का अंदाज़ा न था
बीन की आवाज़ से कुछ नाग लहराए बहोत
આ શેર ખરેખર ચૂભી ગયો.
Pancham Shukla
16/1/2010