પાર કરી દે

આત્માનો અવાજ ખૂબ પ્રભાવશાળી હોય છે, એ જ તો છે માણસાઈનો સાચો ધબકાર. વ્યક્તિગત રીતે આપણે સહુ બાહ્ય વિશ્વમાં એવા મશગુલ રહીએ છીએ અને એના પ્રભાવમાં આવી જઈએ છીએ કે મનોમન અડચણો એકઠી કરતા જઈએ છીએ, આડશો - દિવાલો ઉભી કરીએ છીએ અને એમાં (છટક)બારીઓ ગોઠવીએ છીએ. અંતર એના પડછાયાના બિહામણા અંધારમાં સબડતું રહે એ કરતાં આત્માનો સાચો ઉજાસ એમાં શાતા પ્રસરાવે એ માણસ માટે વધુ ઈચ્છનીય છે. કવિના ઋજુ હૃદયમાં પડઘાયેલો એવો જ કોઈ સંદેશ એક ગઝલ ના શેરમાં કેવો અદભૂત ઝિલાયો છે...

મારી આ દિવાલોથી મને પાર કરી દે
બારીથી મને એક વખત દ્વાર કરી દે
...
દીવાને અમે ટોડલેથી ભીતરે લાવ્યા
તારાથી હવે થાય તો અંધાર કરી દે ...

ગૌરાંગ ઠાકર 

સખી - મહેશ યાજ્ઞિક

આ ઊર્મિગીત નરી સંવેદનાથી છલોછલ  છે. એમાં સ્પર્શની નજાકત છે, રસીલું કંપન છે, કોઈ અદભૂત અવસરનું ઘટ્ટ રહસ્ય છે.... સમયપટ ઉપર અંકાયેલું સ્વપ્નિલ ચિત્ર, રંગવિહીન, તરસતું ને છતાં રોચક - રોમાંચક; એવું કે જંપવા જ ના દે! એથી જ તો એ સદાબહાર પુલકિત રહ્યું છે!

  

પછી નજર કરતી રહી પળપળ તારા ચહેરે ચંપી
સખી કમળવન સમું સ્હેજ તું સ્પર્શ થયો ને કંપી

સખી દરદના દેશ વચાળે

મારું તારું મળવું

નવી તરસ લઇ આંખ દુવારે

ઈચ્છાનું ટળવળવું 

એક ઘડી તો લાગ્યું સઘળા અવસર જશે સંપી
પછી નજર કરતી રહી પળપળ તારા ચહેરે ચંપી


સખી વરસતું આભ મળ્યું ને
મળ્યું આયખું કોરું
લાવ હથેળી રંગ વગરનું
સ્વપ્ન આપણું દોરું


પ્રથમ સ્પર્શ નું ઘેન ચઢ્યું કૈ લાગણી ઓ ના જંપી
સખી કમળવન સમું સ્હેજ તું સ્પર્શ થયો ને કંપી

મહેશ યાજ્ઞિક