આરસી નયનનાં કામણ -બાબુલ

ના ખોવા દઈશ ક્યારેય 
તારાં આરસી નયનનાં કામણ 
યા 
રાતે મારા ગાલ પર ઉપસતાં  
તારાં શ્વાસનાં ગુલાબી આંજણ 

છું વ્યથિત ક્યાંક થઇ ના જાઉં 
એકાકી  કાંઠે 
કોઈ  ડાળ વિહોણું થડ હું 
દુઃખ તો અપાર એ
કે નથી કેસર, પુષ્પ યા પંક 
મારી ઠગારી આશાના કીડા કાજે  

તું  જો મારો અપ્રગટ ખજાનો છો  
છો જો તું મોક્ષ મારો, મારાં  દરદનું મારણ 
ને હોઉં હું  કેવળ શ્વાન અને માલિક તું 
તો-

ના ખોવા દઈશ મને કે જે કૈં  પામ્યો છું હું
અને શણગારવા  દે  તારી રૂપકડી નદીમાં સમાતાં ઝરણાંને 
મારાથી  વિખુટેલ પાનખરનાં સ્વર્ણિમ પર્ણોથી 

ના ખોવા દઈશ ક્યારેય 

તારાં આરસી નયનનાં કામણ 

બાબુલ 

          

Never let me lose the marvel
of your statue-like eyes, or the accent
the solitary rose of your breath
places on my cheek at night.
I am afraid of being, on this shore,
a branchless trunk, and what I most regret
is having no flower, pulp, or clay
for the worm of my despair.
If you are my hidden treasure,
if you are my cross, my dampened pain,
if I am a dog, and you alone my master,
never let me lose what I have gained,
and adorn the branches of your river
with leaves of my estranged Autumn.

Federico García Lorca