દોડ
ઝાંઝવા ગળે લગાવીને દોડ્યો છું
કે પછી પ્રેમ લડાવીને દોડ્યો છું
કેટલો તરસતો તો એને હું
આશ આખરી છુપાવીને દોડ્યો છું
દોડતા પડછાયા શી રીતે રોકું
ચાંદલો શિરે ચઢાવીને દોડ્યો છું
એ ય હોય શાયદ કિનારે એકલા
દરિયો આખો તરાવીને દોડ્યો છું
થોભવા કહે પગ થાકેલા દર્દમાં
તો ય હું મને હરાવીને દોડ્યો છું
નાં પડીશ તું આફતમાં 'બાબુલ'
માંડ જીવને બચાવીને દોડ્યો છું
બાબુલ
It's a very touching Avataran. Congratulations.
જવાબ આપોકાઢી નાખોDawoodbhai
26 April
Pancham Shukla 26 Apr
જવાબ આપોકાઢી નાખોસરસ ગઝલ.
દોડવાની વાત આવે એટલે મનોજ ખંડેરિયા યાદ આવ્યા વગર રહે?