રવિવાર, 23 ડિસેમ્બર, 2012

પ્રેમ -બાબુલ

પ્રેમ
એટલે આપોઆપ ચાલતા શ્વાસ
સ્વયં ધબકતું હૃદય જેમ
યા ઉદધિ - જેનો નીકળે નહિ ક્યાસ

સખી
વિસ્તરતા  આભની કથા  
નૈને કવિતામાં  લખી
આ જ મીઠી વ્યથા

સ્નેહ
તાજો સ્વાદ ભીની ધરાનો
ધોધમાર ક્યાંક, રોજ ઝરમરિયો મેહ
કલરવ મધુર લીલી કંદરાનો

હું જ
કલ્પન, સ્વપ્ન ને સાંખતો
ને રક્તના  કણ કણમાં  તું જ
જીવ, તને ખુદમાં રાખતો

પ્રેમ  
સખી
સ્નેહ
તું  જ  

બાબુલ 




આપણે - બાબુલ

ક્યાંક લોકો મરે છે આપણે ચુપ રહો  દુનિયા જોયા કરે છે આપણે ચુપ રહો  આભ આખું લગાવે આગ ચોગમ અહીં  ખાક પાણી ભરે છે આપણે ચુપ રહો ભૂખ તો ક્યાં ય ખો...