શનિવાર, 14 જાન્યુઆરી, 2012

મળે ન મળે -‘આદિલ’ મન્સૂરી

 શબ્દોમાં સંવેદન કે સંવેદન ખુદ શબ્દ થયા છે? માત્ર આદિલ ... ૧૦૦% !


નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે મળે,
ફરી દ્રશ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મળે મળે.
ભરી લો શ્વાસમાં એની સુગંધનો દરિયો,
પછી માટીની ભીની અસર મળે મળે.
પરિચેતોને ધરાઈને જોઈ લેવા દો,
હસતા ચહેરા; મીઠી નજર મળે મળે.
ભરી લો આંખમાં રસ્તાઓ, બારીઓ, ભીંતો,
પછી શહેર, ગલીઓ, ઘર મળે મળે.
રડી લો આજ સંબંધોને વીંટળાઈ અહીં,
પછી કોઈને કોઈની કબર મળે મળે.
વળાવા આવ્યા છે ચ્હેરા ફરશે આંખોમાં,
ભલે સફરમાં કોઈ હમસફર મળે મળે.
વતનની ધૂળથી માથુ ભરી લઉં આદિલ’,
અરે ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે મળે
આદિલમન્સૂરી

આપણે - બાબુલ

ક્યાંક લોકો મરે છે આપણે ચુપ રહો  દુનિયા જોયા કરે છે આપણે ચુપ રહો  આભ આખું લગાવે આગ ચોગમ અહીં  ખાક પાણી ભરે છે આપણે ચુપ રહો ભૂખ તો ક્યાં ય ખો...