શનિવાર, 14 જાન્યુઆરી, 2012

મળે ન મળે -‘આદિલ’ મન્સૂરી

 શબ્દોમાં સંવેદન કે સંવેદન ખુદ શબ્દ થયા છે? માત્ર આદિલ ... ૧૦૦% !


નદીની રેતમાં રમતું નગર મળે મળે,
ફરી દ્રશ્ય સ્મૃતિપટ ઉપર મળે મળે.
ભરી લો શ્વાસમાં એની સુગંધનો દરિયો,
પછી માટીની ભીની અસર મળે મળે.
પરિચેતોને ધરાઈને જોઈ લેવા દો,
હસતા ચહેરા; મીઠી નજર મળે મળે.
ભરી લો આંખમાં રસ્તાઓ, બારીઓ, ભીંતો,
પછી શહેર, ગલીઓ, ઘર મળે મળે.
રડી લો આજ સંબંધોને વીંટળાઈ અહીં,
પછી કોઈને કોઈની કબર મળે મળે.
વળાવા આવ્યા છે ચ્હેરા ફરશે આંખોમાં,
ભલે સફરમાં કોઈ હમસફર મળે મળે.
વતનની ધૂળથી માથુ ભરી લઉં આદિલ’,
અરે ધૂળ પછી ઉમ્રભર મળે મળે
આદિલમન્સૂરી

3 ટિપ્પણીઓ:

  1. On 15 January 2012 Dawoodbhai Ghanchi wrote:
    આદિલની આ ઘણી લાગણી સભર રચના છે. વતન નો ઝુરાપો વ્યક્ત કરતી આ ગઝલ સાહિત્ય જગતમાં આદર પામેંલી છે. તમે ઉઈત્તારાયનનાં ટાણે કવિને યાદ કરીને એમની મૂલ્યવાન કાવ્ય સેવાને યોગ્ય રીતેજ બિરદાવી છે. આદીલ એક અનોખો કવિ હતો. એને સલામ છે.
    દાઉદભાઈ

    જવાબ આપોકાઢી નાખો

દુર્દાંત વજન-બાબુલ (ભાવાનુવાદ)

દુર્દાંત વજન [જો બધું જ ના કરી શકે તો કાંઇક પણ પ્રયત્ન કરવા વિશે જે કોઇ આત્મશંકા કરે છે એમને]  તમે કહો છોઃ જે કંઇ છે મારાં નાનાં મોટાં યત્નો...