બુધવાર, 6 ઑક્ટોબર, 2010

લઘુ ખંડકાવ્ય - બાબુલ


તું

પલક પર
મલકે છે લગીર
આછા ઉજાસમાં
ને
ઉકલે છે સવાર
-
નિત્ય
પસાર થતા મારગે
વેરણછેરણ થઇ ગયો છે
દિવસ
એવું કેમ?
 -
શાંત કિનારે
મારાં પગલાં
છેલ્લી છોળમાં ઓગળી જાય
એ જ ઘડીએ થઇ જાય છે
સૂર્યાસ્ત
-
બાબુલ 
ન્યુ કાસલ ૧૪/૬/૧૦

આપણે - બાબુલ

ક્યાંક લોકો મરે છે આપણે ચુપ રહો  દુનિયા જોયા કરે છે આપણે ચુપ રહો  આભ આખું લગાવે આગ ચોગમ અહીં  ખાક પાણી ભરે છે આપણે ચુપ રહો ભૂખ તો ક્યાં ય ખો...