શનિવાર, 9 જાન્યુઆરી, 2010

कुछ कम है - शहरयार

હરયારના શેર ચોટદાર હોય છે.  દર્દ ઘૂંટીને રચેલી એમની આ ગઝલ હૃદયસ્પર્શી છે. ઉદાસીને- ગમને ઓછો કરવાનો ઉપાય શું? સમય સાથે એમાં પણ ઘસારો આવે જ છે ને? ઉદાસીથી ટેવાતા જવું એ જ કદાચ જિંદગી છે- શાયર માટે. 

ज़िन्दगी जैसी तमन्ना थी नहीं कुछ कम है
हर घड़ी होता है एहसास कहीं कुछ कम है
घर की तामीर तसव्वुर ही में हो सकती है
अपने नक़्शे के मुताबिक़ ये ज़मीं कुछ कम है
बिछड़े लोगों से मुलाक़ात कभी फिर होगी
दिल में उम्मीद तो काफ़ी है यक़ीं कुछ कम है
अब जिधर देखिये लगता है कि इस दुनिया में
कहीं कुछ चीज़ ज़ियादा है कहीं कुछ कम है
आज भी है तेरी दूरी ही उदासी का सबब
ये अलग बात कि पहली सी नहीं कुछ कम है 
शहरयार
तामीर = પાયો
तसव्वुर = વિચાર, સ્વપ્ન
मुताबिक़ = પ્રમાણે, માફક
उम्मीद = આશા
यक़ीं = વિશ્વાસ
सबब = કારણ

સોમવાર, 4 જાન્યુઆરી, 2010

કેમ કરી ચિત્કારું - બાબુલ/ How do you Scream? Renia Piskozub

 'Locked in syndrome'  એ એક ખૂબ હૃદયદ્રાવક  નાના મગજની બિમારી છે જેમાં દર્દી માટે  સંપૂર્ણ રીતે સભાન સચેત હોવા છતાં વાતચીત કરી શકાતી નથી.આવા દર્દીની મનોસ્થિતિ ઉપર રેનિયાનું કાવ્ય How do you Scream? રચાયેલું છે. એનો મારો ભાવાનુવાદ અને એ કાવ્ય અહીં પ્રસ્તુત છે... 


 કેમ કરી ચિત્કારું હવે, તમે બતાવોને મને
કેમ કરી ચિત્કારું કે કોઇ સુણે, સમજે 
ઠાંસે છે ઉદ્વેગ શબ્દને, ભીડાયેલ- તત્પર ઓષ્ટ પરે
કહેતા કહે તો વ્યાધિના ઘોડાપુર વહે
કેમ કરી ચિત્કારું, કેવાંક સાદે કે કોઇ સુણે, સમજે
છે મનમાં મારા ફાટફાટ ઉર્મિઓની ધાક થોક્બંધ
(પીડ, આવેશ, ક્રોધ, ડર)
શીદને મને ના સુણો તમે, શીદને છો અંધ?
કેમ કરી ચિત્કારું, કેટલાં વરસો લગી
રહી યત્નમાં પહોંચવા તમ લગી
હસવા, રડવા, દિલને ઠલવવા, મળવા તને
એ હું તો છું, પહેલાની હું,જરા નજદીકથી પરખને
ચિત્કારી પણ ના શકું ને વીતતા વરસોની મંદી
નિશ્ચલ, હું મારી ઇન્દ્રિયોના બિબાંમાં બંદી
રોજ આ બિસ્તરથી ખુરશી અને સ્નાનથી શૈયા બસ એ કામ
શબ્દો નથી કરતા તંગ હવે મને, પુરતો છે આરામ
નથી ચિત્કારવું મને હવે, શુ બાકી છે કહેવા બહાર
કે એ ઘડીની રાહ છે કરું ખારવાને જુહાર
ધુમ્મસિયા ઓછાયા શુ સ્વપ્ન એક ઉધાર
આવ ભલે ઓ શીત નિંદ્રા, હું સાંભળું તવ ચિત્કાર
બાબુલ  Faruque Ghanchi 3/1/10







How do you Scream?

How do you scream, come now - show me?
How do you scream for it to be heard?
Rage forces words through tight sinews ready
To vent as a barrage for all to disturb
How do you scream, how loud to be heard?
Emotion blasting, so deafening, so much in my mind
Pain; passion; anger; fear
Why can’t you hear me, why are you blind?
How do you scream? For how many years
I’ve tried to reach out to you and more
To engage; to express; to laugh; to cry
It’s me, come closer, I am here as before
Can’t scream and the years slip by
Motionless, a prisoner in my organic cast
Daily from bed to chair and bath to bed
No longer do words strain, am able to rest
Don’t want to scream, what’s left to say?
As I await the hour and the ferryman to pay
Through the mist - a shape or perhaps a dream
Welcomed now cold sleep and I just hear you scream




Renia Piskozub
4 December 2009

આપણે - બાબુલ

ક્યાંક લોકો મરે છે આપણે ચુપ રહો  દુનિયા જોયા કરે છે આપણે ચુપ રહો  આભ આખું લગાવે આગ ચોગમ અહીં  ખાક પાણી ભરે છે આપણે ચુપ રહો ભૂખ તો ક્યાં ય ખો...