શુક્રવાર, 10 જુલાઈ, 2009

વિસ્ફોટ - 'બાબુલ’

મારી આંખમાં ફૂટી નીકળેલું
સાતમું આકાશ
વાદળ થઇ વરસી પડે
અનરાધાર
ભીંજાયેલા હૃદયમાં થાય શરૂ
વાવણી
લાગણીની
એક
કાચી માટીનું ખોરડું
ઓગળીને થઇ જાય
એકાકાર:
મારું શરીર
અનુભૂતિથી દૂર
જાણે
અજાણ્યા વાતાવરણમાં
પામે વિસ્ફોટ!
શેષ:
ઝરમરિયાં સંવેદનો
ફોરાં ફોરાં

'બાબુલ'
કાવ્ય સંગ્રહ 'અસર' માં થી

ટિપ્પણીઓ નથી:

ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો

આપણે - બાબુલ

ક્યાંક લોકો મરે છે આપણે ચુપ રહો  દુનિયા જોયા કરે છે આપણે ચુપ રહો  આભ આખું લગાવે આગ ચોગમ અહીં  ખાક પાણી ભરે છે આપણે ચુપ રહો ભૂખ તો ક્યાં ય ખો...